(Ilustración de A. Suárez)O comezo do noso libro ocupa aproximadamente unha páxina, e non deixa de ter toda a pinta dun breve conto, e os contos, recordemos, son a gran especialidade do noso home neste blog, Tobias Wolff. O rapaz, a súa nai, o coche parado, a auga fervendo, o camión sen freos, o accidente, o fume... e a nai coa garda baixa, e el estando ao quite.
Como no caso das citas iniciais, ou incluso da páxina de agradecementos, temos outra vez dúas opcións: 1) lemos e pasamos de longo, e a outra cousa; 2) lemos como beben os paxariños: metemos o pico na auga, e levantamos a cabeciña ao ceo ao tempo que imos tragando, non vaia ser que nos perdamos as formas cambiantes das nubes no trance...
Quere un dicir que, ¿non será ese inicio do libro algo buscado, e non producto do azar ou do antollo dun escritor caprichoso que vai a cegas? E se así fora, ¿por que un comezo así, con esa reacción da nai e con esa actitude do rapaz?
P.S.: O dos paxariños bebendo é da colleita de Ortega. A cada quen, o seu.
Como no caso das citas iniciais, ou incluso da páxina de agradecementos, temos outra vez dúas opcións: 1) lemos e pasamos de longo, e a outra cousa; 2) lemos como beben os paxariños: metemos o pico na auga, e levantamos a cabeciña ao ceo ao tempo que imos tragando, non vaia ser que nos perdamos as formas cambiantes das nubes no trance...
Quere un dicir que, ¿non será ese inicio do libro algo buscado, e non producto do azar ou do antollo dun escritor caprichoso que vai a cegas? E se así fora, ¿por que un comezo así, con esa reacción da nai e con esa actitude do rapaz?
P.S.: O dos paxariños bebendo é da colleita de Ortega. A cada quen, o seu.
nada mas entrar en la pagina m encuentro con una persona destrozada encima d una mesa con un puñal clavado y lanzando sangre...
ResponderEliminarcomprenderas k m de un poko d miedo acer comentarios...
XD
pero weno, el libro lo empece ayer y aun no lei muxo, pero pal domingo ya estaré dond marcaste!
Sí lera a túa resposta, pero está ben, xa veño por aquí.
ResponderEliminarEu comecei o libro onte, porque foi cando puiden mercalo. En breves virei coas miñas suxerencias/suxestións
Para S.: Ola, S. ¿E cos naipes que tes entre mans cargados de todo tipo de seres que non son precisamente pitufos falas de imaxes de medo...? (O que da auténtico terror pánico é esa "phorma tan karakterýstyka de eskribir", tan túa, querido S. Afortunadamente as túas profes de literatura galega e literatura española teñen mellores cousas que facer que pasarse por aquí, meu amigo).
ResponderEliminarPois iso, cando teñas un par de páxinas vistas, baixa por estes infernos e fai o que aquel toreiro quería facer segundo confesaba á non precisamente olvidable Ava Gadner...: ¡contalo!
Bye.
E agora para Batiscafo, glub, glub, a nosa muller nas profundidades dos sete mares: perdón polo retraso (acabo, ademais, de descubrir outro teu más abaixo que logo miro). Esperamos que esas suxestións sexan frecuentes e para nada breves, que de eso vai o blog, e non doutra cousa. E que sexan atractivas e de moitas cores, e polémicas, polo menos ás veces. Sempre serán ben recibidas...
ResponderEliminarUn saúdo.
Yo creo que si, es muy rebuscado y es mas creo que nos esta intentando ``decir´´ los acontecimientos que ocurrirán a lo largo de todo el libro. No solo en el comienzo, si no en todo el libro.
ResponderEliminarOpino que por ejemplo el comienzo del libro en un coche no puede ser casual... Están en movimiento... Lo que me hace pensar en cambios, movimientos, desplazamientos, y supongo que esta tendencia se mantendrá a lo largo de todo el libro.
El accidente del camión, la caída a precipicio , y la protección de la madre están relacionados con el estado emocional que marcara el libro, en este momento ``Toby´´ se aprovecha de eso para recibir regalos.
En cuanto a la frase de Oscar Wilde (un autor que a mi, personalmente, me encanta)y lo que dice en los agradecimientos, yo creo que nos esta diciendo que existen diferentes perspectivas y que al intentar crear una historia verdadera, `` para que la memoria cuente si historia´´el debe fundir su propia memoria con la de (en este caso) su madre. De ahí, sacaría yo la frase de:`` Mi madre piensa que un perro que yo describo como feo era en realidad bonito´´; pero también la frase de Wilde sobre adoptar una pose y como se ha dicho mas abajo, la otra interpretación de esta frase: ``Ser natural es la mas difícil de las poses´´.