Retrato de familia con can

Páxina a páxina cabalgamos cara á segunda reunión. As escenas e os detalles vanse acumulando, e certas repeticións comezan a destacar pola súa insistencia, significativamente... Unha vez máis as relacións entre os personaxes chaman a nosa atención:

- A relación de Jack (Toby) con Dwight

- Coa súa nai

- A da súa nai con Dwight

- A de Jack con Arthur, un personaxe que non debe pasar desapercibido

- A de Jack co seu "pai ausente" (neste segundo tercio da obra non podemos seguir facendo como se esta ausencia non pesara)

- A súa relación, extraña, con Pearl

E tamén esta sensación de "road movie conxelada", de historia de carreteira detida. Se comezábamos viaxando de Florida a Utah, e logo a Seattle, e parecía que o movemento ía sentirse en cada páxina, coa aparición de Dwight -atención ao comportamento deste cando viaxa repetidamente a Seattle para impedir a boda da súa filla: T.W. non parece quitarlle o pan e o sal totalmente a este particular home-, coa aparición de Dwight, dicíamos, o movemento queda en suspensión, se é que tal expresión é correcta: pensemos neses tímidos intentos de Jack co auto-stop; ou o seu soño de ir a México con Skipper; ou a fantasía parisina; ou a frustrada intentona de ir a Alaska (¿como Jack London?) con Arthur; ou as escapadas nocturnas no coche de Dwight con can incorporado...

¿Algo máis? Non moito, por non agobiar -supoñendo que haxa alguén do outro lado da pantalla: ¿hai alguén aínda...?-. Deamos a Arthur a importancia que reclama como personaxe: a súa aparición, como é presentado polo autor: Parecía querer algo. A veces le pillaba mirándome (...). Toda mi vida he reconocido casi a primera vista a quienes estaban destinados a ser mis amigos y ellos me han reconocido a mí. Por outro lado, páxinas 142-144, sobre o seu pai ausente. Mira despois ao final da 145: Algún día, pensaba, alguien pararía. y me diría: "Puedo llevarte hasta Wilton, Connetticut...", co pai tamén na súa mente (o pai vivía alí, casado con oputra muller, como dixo páxinas atrás T.W.).

Talvez este blog estea pedindo a gritos que outras voces digan mu..., e que non tarden moito en facelo.

Antes do mércores introduciremos outra entrada pensando na reunión II. Fin por hoxe.